Vendredi 19 avril, la ministre des Armées était en déplacement dans le sud-Finistère, où elle a visité deux chantiers fortement impliqués dans le marché militaire. Pas un poids lourd tel Naval Group, qui pourtant mettait à flot la veille à Lorient une nouvelle frégate, l’Alsace, mais des sociétés de tailles plus modestes, ETI et PME, en l’occurrence Piriou et Ufast. Avec la volonté de saluer et mettre en lumière le travail et le dynamisme de ces acteurs qui contribuent eux-aussi à fournir des matériels de qualité aux forces françaises et à faire rayonner le pays et son industrie à l’international via les contrats qu’ils décrochent à l’export. « La France est aux premiers rangs des grandes puissances maritimes, pas un seul bâtiment n’est hors de notre portée : des porte-avions aux sous-marins, des frégates aux chasseurs de mines, la production française est en pleine santé. Sur la côte atlantique, sur les bords de Méditerranée, en Normandie mais aussi dans les régions intérieures, des PME aux géants du secteur (…) Chaque jour, ce sont 42.000 emplois directs que la filière navale fait vivre sur le territoire français », a rappelé la ministre lors de ce déplacement, soulignant les opportunités dont peut bénéficier la filière à l’international : « De très nombreux pays ont des façades maritimes qu’ils souhaitent exploiter sans forcément en disposer les moyens. Le besoin de maîtrise de leurs eaux territoriales est une aubaine pour notre base industrielle et technologique de défense navale, capable de répondre à une palette variée de demandes, des plus gros navires aux vedettes plus modestes ».

Des chantiers qui vont aussi bénéficier des commandes prévues dans le cadre de la nouvelle LPM : « Sur la période de la loi de programmation militaire jusqu’en 2025, c’est une centaine d’unités de divers types livrées à la Marine nationale et à la gendarmerie maritime. Ces unités sont celles qui alimentent l’ensemble du tissu industriel de constructeurs navals français, de Boulogne-sur-Mer à Marseille en passant par Concarneau ». Et de souligner d’ailleurs l’aspect crucial des petites unités : « Il est important de valoriser ces bâtiments moins impressionnants mais tout aussi importants et nécessaires à la Marine nationale. On parle peu des remorqueurs, des chalands, des embarcations d’instruction et des engins de débarquement alors que ces petites unités sont primordiales pour permettre à la marine d’assurer ses missions ».

Lees verder bij Mer et Marine

The decision on the preferred contractor for the construction of the German Navy’s new MKS 180 surface combatants could be delayed once more, minister president of the northern German state of Schleswig-Holstein has indicated.

Speaking to the German Press Agency DPA in Paris, Daniel Günther said a decision on the €4 billion project could be made at the end of 2019, and possibly be dragged out to the first quarter of 2020.

This is in contrast to announcements from the beginning of 2019 when defense ministry officials noted that the decision was expected to be made in the first half of the year.

Germany’s defense ministry issued a tender for the procurement of four ships in the class in 2015. Deliveries were expected to start in 2023. Initially, three teams entered the competition, Germany’s ThyssenKrupp Marine Systems and Lürssen, German Naval Yards Kiel who teamed up with British BAE Systems, and the Blohm+Voss shipyard which brought in Dutch shipbuilder Damen.

After Lürssen was removed from the competition, ThyssenKrupp Marine Systems joined German Naval Yards Kiel to stay in the competition.

Germany had initially intended to build four ships in the class and later decide whether to build another two units, but the defense ministry subsequently announced it would buy all six units at once. The planned budget for the four ships was €3.9 billion (US$4.3 billion) while an overall price for six ships was not revealed.

Lees verder op Navaltoday.com

De federale regering besloot vrijdag de bouw en de uitrusting van twaalf nieuwe Belgische en Nederlandse mijnenjagers toe te kennen aan het Franse consortium Belgian Naval & Robotics. Volgens politici zal dat voor een sterke economische return zorgen in Vlaanderen. Toch rijzen er ook vragen, zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

België zal twaalf nieuwe mijnenbestrijdingsvaartuigen bestellen bij het Franse consortium Belgian Naval & Robotics. Het gaat om een contract van 2,2 miljard euro. De helft van de vaartuigen zijn bestemd voor de Belgische marine en de andere helft voor die van Nederland. Nederland heeft de bestelling van vier fregatten op zich genomen. Belgian Naval & Robotics haalde het van Frans-Italiaanse Sea Naval Solutions en het Nederlands-Belgische consortium Damen-Imtech.

In de commissie Legeraankopen van de Kamer stelden experts van het leger en van de federale overheidsdienst Economie dat het dossier van Belgian Naval & Robotics het sterkste is. Er is sprake van een economische return van 2 miljard euro, waarvan 50 procent voor Vlaanderen, 35 procent voor Wallonië en de rest voor Brussel. In Zeebrugge komt bij Flanders Ship Repair bijvoorbeeld een dronefabriek die voor honderden banen zal zorgen. Dronetechnologie is een essentieel onderdeel van de moderne mijnenbestrijding. Mijnen worden steeds meer via onbemande apparaten (luchtdrones, onderwaterdrones) gedetecteerd en onschadelijk gemaakt. Die militaire technologie verankeren in België zou betekenen dat ons land een referentie wordt voor andere marines die de technologie van hun mijnenjagers willen upgraden. Bovendien heeft zo’n onderzoekscentrum gericht op de marine na verloop van tijd spillovereffecten naar de privésector. De economische return belet niet dat er enkele vragen kunnen worden gesteld bij de toekenning van het contract.

1.De decennialange samenwerking ‘onder gelijken’ van de Belgische en Nederlandse marine wordt onder druk gezet

Politiek Nederland is not amused met de beslissing. Den Haag hoopte dat het Nederlands-Belgische consortium Damen-Imtech het contract zo krijgen. Daarmee zou de decennialange samenwerking tussen de Belgische en de Nederlandse marines worden versterkt. Daar komt Frankrijk nu tussen. De mijnenbestrijding door België en de samenwerking met Nederland wordt beschouwd als een referentie in het NAVO-bondgenootschap. Het gaat om een ‘partnership tussen gelijken’. Dat verandert wanneer Frankrijk zijn controle op dit aspect van de Europese defensie probeert te versterken en eigen geopolitieke belangen zal nastreven.

2. De Franse inbreng in Belgische marineprojecten is geen succes.

Het is niet de eerste keer dat Frankrijk of Franse bedrijven betrokken zijn bij Belgische marineprojecten. Alleen, de vroegere samenwerking tussen Franse en Belgische marines was duur en inefficiënt. Twee patrouilleboten van de Belgische marine (Castor en Pollux) zijn van Franse makelij. In kringen van de zeemacht is te horen dat het “brol” is. Ook de NH90-helikopters (vervanging van Sea King) zijn indertijd door de Fransen opgedrongen. Die helikopters staan sinds vorig jaar meer dan goed is aan de grond. De problemen begonnen al bij de aankoop. Drie van de vier toestellen beschikten niet over de gevraagde performante radar. En die radar valt geregeld uit. Ook moesten de fregatten worden omgebouwd omdat de NH90 er niet op paste.

Die inefficiëntie dreigt met de komst van de Franse mijnenbestrijdingsvaartuigen nog te vergroten. Volgens Nederland zal er een aparte vloot in de Belgisch-Nederlandse marine ontstaan. De mijnenbestrijdingsvaartuigen zullen bijvoorbeeld radars van het Deense bedrijf Terma krijgen. Het is een compleet ander systeem dan op de rest van de Nederlandse vloot.

In de Belgische marine zal de beperkte vloot uit drie compleet verschillende schepen bestaan: fregatten, de patrouillevaartuigen Pollux en Castor, en de mijnenbestrijdingsvaartuigen.

lees verder op Trends.be

Volgens minister van Defensie Didier Reynders is met Parijs geen deal gesloten over de toewijzing van het miljardencontract voor twaalf mijnenjagers aan de Franse groep Naval & Robotics.

Naval & Robotics heeft, zoals De Tijd al meldde, het beste bod gedaan voor de bouw van twaalf mijnenjagers voor de Belgische en de Nederlandse marine. De regeringMichel wees gisteren daarom het contract aan de Franse groep toe. In de commissie Legeraankopen van de Kamer bevestigden gisteren ook experts van het leger en van de FOD Economie dat het voorstel van Naval & Robotics beter was dan dat van zowel de combinatie rond de Franse scheepswerf STX en het Franse defensie- en luchtvaartbedrijf Thales als dat van de Nederlands-Belgische groep Damen Imtech en OIP.

Naval & Robotics bleef 10 procent of zo’n 200 miljoen euro onder de geraamde kostprijs van zo’n 2 miljard euro. De groep kwam ook met het beste aanbod voor de Belgische industrie. Er is een economische return van zo’n 2 miljard euro beloofd, waarbij Vlaanderen kan rekenen op 50 procent, Wallonië op 35 procent en Brussel 15 procent.

De zaak doet in Frankrijk stof opwaaien, want de Franse overheid had de Franse combinatie rond STX en Thales naar voren geschoven. Volgens de Franse krant La Tribune is er bij Naval zelfs op aangedrongen niet mee te dingen naar het Belgische mijnenbestrijdingscontract. Dat de zaken anders zijn gelopen, wordt beschouwd als een intern Frans probleem. Zeker omdat de Franse overheid in alle betrokken Franse bedrijven een vinger in de pap heeft.

Er wordt gesuggereerd dat de Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Yves Le Drian het op een akkoordje heeft gegooid met onze minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR), die na het vertrek van de N-VA uit de regering ook minister van Defensie is geworden. Le Drian zou de steun van Parijs hebben aangeboden voor de kandidatuur van Reynders als secretaris-generaal van de Raad van Europa, als de Franse groep Naval het contract voor de mijnenjagers zou krijgen.

Lees verder op Tijd.be

Onbegrip, ergenis en frustratie voerden de boventoon in de reacties na de bekendmaking van het Franse consortium als winnaar. Dat was te verwachten, maar of het terecht is is een tweede. Naval Group en consorten kwam volgens Defensie op alle fronten als beste uit de vergelijking. Toch ligt het allemaal wat gecompliceerder dan alleen het verlies van de aanbesteding. Marineschepen.nl heeft sinds de bekendmaking geen contact gehad met de Nederlandse industrie of vertegenwoordigers ervan, noch met winnaars Naval Group, maar de eerste prangende vragen kunnen al wel beantwoord worden. 

1. Waarom worden die mijnenjagers niet gewoon in Nederland gebouwd?
Omdat is besloten dat dit project Europees werd aanbesteed. Dat is niet verplicht bij militaire projecten, want hier is een uitzondering voor gemaakt. Een van de redenen om dat toch te doen is dat België daar eerder positieve ervaringen mee had (patrouillevaartuigen Pollux en Castor) en dat Nederland met de vervanging van de fregatten en onderzeeboten bij de Defensie Materieel Organisatie (DMO) onvoldoende capaciteit had om een ontwerp te maken en een werf te selecteren. Daarnaast heeft België geen nieuwbouwwerf meer die dit had kunnen oppakken en zou België dan voor de vraag komen of zij de opdracht dan rechtstreeks aan het Nederlandse Damen zouden gunnen.

De aanbesteding werd eind november 2017 bekend gemaakt op het symposium van de belangenbehartiger van de Nederlandse defensie industrie, NIDV. Toen werd tijdens een half uur durende presentatie direct duidelijk gemaakt dat de opdracht niet zomaar aan een Nederlandse werf gegund zou worden. Dat was dus het moment geweest om te ageren, al werd destijds op social media en in de reactie onder het artikel van Marineschepen.nl al de nodige onvrede geuit.

Dan nog is de vraag: waarom heeft Nederland in deze aanbesteding niet alsnog de opdracht aan een Nederlandse werf gegund? Tja, zo werkt dat niet. België had de leiding, Nederland had ingestemd met een Europese aanbesteding, dus dan moet je de regels volgen. Volgens staatssecretaris Barbara Visser is er een hele scoringsmethode gebruikt om de aanbiedingen te kunnen vergelijken en kwam Naval Group als beste uit de bus. Je kan de EU er de schuld niet van geven en het is maar de vraag hoeveel invloed Nederlandse politici hebben gehad op dit besluit. Je kan de Nederlandse politiek hooguit verwijten dat niet veel eerder begonnen is met de vervanging van de mijnenjagers, al stond de periode t/m 2013 in het teken van bezuinigingen. 

Lees verder op Marineschepen.nl

A giant submarine deal between France and Australia is the latest sign of deepening relations between the two countries, which are being driven together by mutual concern about China and Britain’s changing role in the world, analysts say. Australia announced last week that it had finalised an Aus$50 billion ($35 billion) deal to buy 12 Attack-class submarines from the Naval Group consortium, partly owned by the French state.

The contract had been under discussion for years – a preliminary deal was signed in 2016 – but the final signature capped a period of intense diplomatic activity propelled by French President Emmanuel Macron. ‘France and Australia have entered a completely new phase. We’ve never been this close,’ Australia’s ambassador to France, Brendan Berne, told AFP.

‘It’s more than a contract; it’s a partnership based on trust. Through this project the French are entrusting us with key elements of sovereignty.’ Although ties between Paris and Canberra were improving even before Macron’s election in 2017, Berne said the 41-year-old leader ‘sees Australia through new eyes’.

Macron made his first official visit to Australia in May last year, when he proposed strengthening the axis of democracies between India, Australia and France in what was billed as a major foreign policy speech.Underpinning the relationship is a concern about the future of the Indo-Pacific region which stretches from the east coast of Africa to the west coast of the Americas, and includes the disputed territories of the East and South China Seas. As Admiral Phil Davidson, commander of the US Indo-Pacific Command, said in January during a speech in India, ‘the future for prosperity – not only for the United States, but all nations of the region – is resident in the Indo-Pacific.’ It hosts vital international trade routes and abundant natural resources, which many nations have an interest in claiming — above all regional superpower China. France has a major stake through its colonial-era Pacific territories — French Polynesia, New Caledonia, Reunion, Mayotte, and Wallis and Futuna — which are home to more than 1.6 million citizens. Because of the scattered territories, France possesses the world’s largest Exclusive Economic Zone (EZZ) of nearly nine million square kilometres (3.5 million square miles). As Berne points out, France’s biggest maritime border in the world is with Australia, and the capital of New Caledonia can be reached by just a two-hour flight from Brisbane. Both nations have also been alarmed by increased Chinese assertiveness, particularly in the South China Sea, where Beijing is building up its military presence in a bid to claim the strategic seaway as its own, analysts say.

‘For France, because it has the largest Exclusive Economic Zone in the world, respect for the law of the sea isn’t an abstract concept,’ said Philippe Errera, an advisor at the French foreign ministry.

Lees verder op Shepardmedia.com

According to Navantia, its proposal for the Walrus Replacement Program provides a low risk solution with high involvement of the Dutch industry

Spanish shipyard Navantia announced today that it is proposing an adaptation to Dutch requirements and local content of the Spanish Navy S80 Plus submarine, as part of its bid for the Walrus Replacement Program. According to Navantia, with a modern design and a similar size to Walrus-class of about 3,000 tons, the reference design is already fully compliant with Dutch requirements including growth potential.

The expeditionary S-80 design is fully funded and already in production, therefore the minimal technical, schedule and financial risks provide an advantage comparing with completely new solutions. The modern design and the new yard infrastructure with a highly automated construction will lead to a solution offering substantial savings respect to any competing offer.

Navantia explained that its proposal is the only one offering its parent Navy solution, providing the possibility of a common fleet of eight expeditionary submarines offers sharing resources and co-operation in the fields of training, logistics support and operations, a unique joint capability within NATO. Past co-operation between the two countries with the Auxiliary Oiler Replenishment and Landing Platform Dock programs has proven to be very successful.

Lees verder op Navalnews.nl