The decision on the preferred contractor for the construction of the German Navy’s new MKS 180 surface combatants could be delayed once more, minister president of the northern German state of Schleswig-Holstein has indicated.

Speaking to the German Press Agency DPA in Paris, Daniel Günther said a decision on the €4 billion project could be made at the end of 2019, and possibly be dragged out to the first quarter of 2020.

This is in contrast to announcements from the beginning of 2019 when defense ministry officials noted that the decision was expected to be made in the first half of the year.

Germany’s defense ministry issued a tender for the procurement of four ships in the class in 2015. Deliveries were expected to start in 2023. Initially, three teams entered the competition, Germany’s ThyssenKrupp Marine Systems and Lürssen, German Naval Yards Kiel who teamed up with British BAE Systems, and the Blohm+Voss shipyard which brought in Dutch shipbuilder Damen.

After Lürssen was removed from the competition, ThyssenKrupp Marine Systems joined German Naval Yards Kiel to stay in the competition.

Germany had initially intended to build four ships in the class and later decide whether to build another two units, but the defense ministry subsequently announced it would buy all six units at once. The planned budget for the four ships was €3.9 billion (US$4.3 billion) while an overall price for six ships was not revealed.

Lees verder op Navaltoday.com

De federale regering besloot vrijdag de bouw en de uitrusting van twaalf nieuwe Belgische en Nederlandse mijnenjagers toe te kennen aan het Franse consortium Belgian Naval & Robotics. Volgens politici zal dat voor een sterke economische return zorgen in Vlaanderen. Toch rijzen er ook vragen, zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

België zal twaalf nieuwe mijnenbestrijdingsvaartuigen bestellen bij het Franse consortium Belgian Naval & Robotics. Het gaat om een contract van 2,2 miljard euro. De helft van de vaartuigen zijn bestemd voor de Belgische marine en de andere helft voor die van Nederland. Nederland heeft de bestelling van vier fregatten op zich genomen. Belgian Naval & Robotics haalde het van Frans-Italiaanse Sea Naval Solutions en het Nederlands-Belgische consortium Damen-Imtech.

In de commissie Legeraankopen van de Kamer stelden experts van het leger en van de federale overheidsdienst Economie dat het dossier van Belgian Naval & Robotics het sterkste is. Er is sprake van een economische return van 2 miljard euro, waarvan 50 procent voor Vlaanderen, 35 procent voor Wallonië en de rest voor Brussel. In Zeebrugge komt bij Flanders Ship Repair bijvoorbeeld een dronefabriek die voor honderden banen zal zorgen. Dronetechnologie is een essentieel onderdeel van de moderne mijnenbestrijding. Mijnen worden steeds meer via onbemande apparaten (luchtdrones, onderwaterdrones) gedetecteerd en onschadelijk gemaakt. Die militaire technologie verankeren in België zou betekenen dat ons land een referentie wordt voor andere marines die de technologie van hun mijnenjagers willen upgraden. Bovendien heeft zo’n onderzoekscentrum gericht op de marine na verloop van tijd spillovereffecten naar de privésector. De economische return belet niet dat er enkele vragen kunnen worden gesteld bij de toekenning van het contract.

1.De decennialange samenwerking ‘onder gelijken’ van de Belgische en Nederlandse marine wordt onder druk gezet

Politiek Nederland is not amused met de beslissing. Den Haag hoopte dat het Nederlands-Belgische consortium Damen-Imtech het contract zo krijgen. Daarmee zou de decennialange samenwerking tussen de Belgische en de Nederlandse marines worden versterkt. Daar komt Frankrijk nu tussen. De mijnenbestrijding door België en de samenwerking met Nederland wordt beschouwd als een referentie in het NAVO-bondgenootschap. Het gaat om een ‘partnership tussen gelijken’. Dat verandert wanneer Frankrijk zijn controle op dit aspect van de Europese defensie probeert te versterken en eigen geopolitieke belangen zal nastreven.

2. De Franse inbreng in Belgische marineprojecten is geen succes.

Het is niet de eerste keer dat Frankrijk of Franse bedrijven betrokken zijn bij Belgische marineprojecten. Alleen, de vroegere samenwerking tussen Franse en Belgische marines was duur en inefficiënt. Twee patrouilleboten van de Belgische marine (Castor en Pollux) zijn van Franse makelij. In kringen van de zeemacht is te horen dat het “brol” is. Ook de NH90-helikopters (vervanging van Sea King) zijn indertijd door de Fransen opgedrongen. Die helikopters staan sinds vorig jaar meer dan goed is aan de grond. De problemen begonnen al bij de aankoop. Drie van de vier toestellen beschikten niet over de gevraagde performante radar. En die radar valt geregeld uit. Ook moesten de fregatten worden omgebouwd omdat de NH90 er niet op paste.

Die inefficiëntie dreigt met de komst van de Franse mijnenbestrijdingsvaartuigen nog te vergroten. Volgens Nederland zal er een aparte vloot in de Belgisch-Nederlandse marine ontstaan. De mijnenbestrijdingsvaartuigen zullen bijvoorbeeld radars van het Deense bedrijf Terma krijgen. Het is een compleet ander systeem dan op de rest van de Nederlandse vloot.

In de Belgische marine zal de beperkte vloot uit drie compleet verschillende schepen bestaan: fregatten, de patrouillevaartuigen Pollux en Castor, en de mijnenbestrijdingsvaartuigen.

lees verder op Trends.be

Volgens minister van Defensie Didier Reynders is met Parijs geen deal gesloten over de toewijzing van het miljardencontract voor twaalf mijnenjagers aan de Franse groep Naval & Robotics.

Naval & Robotics heeft, zoals De Tijd al meldde, het beste bod gedaan voor de bouw van twaalf mijnenjagers voor de Belgische en de Nederlandse marine. De regeringMichel wees gisteren daarom het contract aan de Franse groep toe. In de commissie Legeraankopen van de Kamer bevestigden gisteren ook experts van het leger en van de FOD Economie dat het voorstel van Naval & Robotics beter was dan dat van zowel de combinatie rond de Franse scheepswerf STX en het Franse defensie- en luchtvaartbedrijf Thales als dat van de Nederlands-Belgische groep Damen Imtech en OIP.

Naval & Robotics bleef 10 procent of zo’n 200 miljoen euro onder de geraamde kostprijs van zo’n 2 miljard euro. De groep kwam ook met het beste aanbod voor de Belgische industrie. Er is een economische return van zo’n 2 miljard euro beloofd, waarbij Vlaanderen kan rekenen op 50 procent, Wallonië op 35 procent en Brussel 15 procent.

De zaak doet in Frankrijk stof opwaaien, want de Franse overheid had de Franse combinatie rond STX en Thales naar voren geschoven. Volgens de Franse krant La Tribune is er bij Naval zelfs op aangedrongen niet mee te dingen naar het Belgische mijnenbestrijdingscontract. Dat de zaken anders zijn gelopen, wordt beschouwd als een intern Frans probleem. Zeker omdat de Franse overheid in alle betrokken Franse bedrijven een vinger in de pap heeft.

Er wordt gesuggereerd dat de Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Yves Le Drian het op een akkoordje heeft gegooid met onze minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR), die na het vertrek van de N-VA uit de regering ook minister van Defensie is geworden. Le Drian zou de steun van Parijs hebben aangeboden voor de kandidatuur van Reynders als secretaris-generaal van de Raad van Europa, als de Franse groep Naval het contract voor de mijnenjagers zou krijgen.

Lees verder op Tijd.be

Onbegrip, ergenis en frustratie voerden de boventoon in de reacties na de bekendmaking van het Franse consortium als winnaar. Dat was te verwachten, maar of het terecht is is een tweede. Naval Group en consorten kwam volgens Defensie op alle fronten als beste uit de vergelijking. Toch ligt het allemaal wat gecompliceerder dan alleen het verlies van de aanbesteding. Marineschepen.nl heeft sinds de bekendmaking geen contact gehad met de Nederlandse industrie of vertegenwoordigers ervan, noch met winnaars Naval Group, maar de eerste prangende vragen kunnen al wel beantwoord worden. 

1. Waarom worden die mijnenjagers niet gewoon in Nederland gebouwd?
Omdat is besloten dat dit project Europees werd aanbesteed. Dat is niet verplicht bij militaire projecten, want hier is een uitzondering voor gemaakt. Een van de redenen om dat toch te doen is dat België daar eerder positieve ervaringen mee had (patrouillevaartuigen Pollux en Castor) en dat Nederland met de vervanging van de fregatten en onderzeeboten bij de Defensie Materieel Organisatie (DMO) onvoldoende capaciteit had om een ontwerp te maken en een werf te selecteren. Daarnaast heeft België geen nieuwbouwwerf meer die dit had kunnen oppakken en zou België dan voor de vraag komen of zij de opdracht dan rechtstreeks aan het Nederlandse Damen zouden gunnen.

De aanbesteding werd eind november 2017 bekend gemaakt op het symposium van de belangenbehartiger van de Nederlandse defensie industrie, NIDV. Toen werd tijdens een half uur durende presentatie direct duidelijk gemaakt dat de opdracht niet zomaar aan een Nederlandse werf gegund zou worden. Dat was dus het moment geweest om te ageren, al werd destijds op social media en in de reactie onder het artikel van Marineschepen.nl al de nodige onvrede geuit.

Dan nog is de vraag: waarom heeft Nederland in deze aanbesteding niet alsnog de opdracht aan een Nederlandse werf gegund? Tja, zo werkt dat niet. België had de leiding, Nederland had ingestemd met een Europese aanbesteding, dus dan moet je de regels volgen. Volgens staatssecretaris Barbara Visser is er een hele scoringsmethode gebruikt om de aanbiedingen te kunnen vergelijken en kwam Naval Group als beste uit de bus. Je kan de EU er de schuld niet van geven en het is maar de vraag hoeveel invloed Nederlandse politici hebben gehad op dit besluit. Je kan de Nederlandse politiek hooguit verwijten dat niet veel eerder begonnen is met de vervanging van de mijnenjagers, al stond de periode t/m 2013 in het teken van bezuinigingen. 

Lees verder op Marineschepen.nl