Op het slagveld lijkt de strijd tegen IS goeddeels beslecht. Voor de Nederlandse F-16’s geldt een zekere doelschaarste. Het Midden-Oosten blijft echter rommelen. Het gewelddadig jihadisme geeft zich allesbehalve gewonnen. Trek de dreigingen nog wat breder en er doemt een ‘een ring van instabiliteit’ op van de Noordkaap tot Noord Afrika: een alarmerend mengsel van ‘groene mannetjes’, cyberdreigingen, amorfe migrantenmassa’s en wat dies meer zij. Dit alles raakt aan onze, zoals dat heet, ‘nabije veiligheid’.
Echter, Nederland is het verleerd – zoals wel meer Westerse landen – om nuchter en analytisch dreigingen en (militair) geweld onder ogen te zien. Een cruciale vaststelling nu we sleutelen aan een nieuwe defensienota. Daarbij dreigt opnieuw het risico dat we defensiebeleid (de politieke keuzen) verwarren met een doordachte strategie. Wie rationeel het defensiebeleid en onze omgang met geweld beschouwt, ontwaart echter drie basale knelpunten.
Lees verder op Volkskrant.nl