Het gaat niet goed met de aanbesteding van de vervanging van de Walrusklasse onderzeeboten. Dat vinden oud-onderzeebootmannen Nick Versteeg en John Weyne. De keuzes die nu worden gemaakt lijken op de lange termijn juist schadelijk te zijn voor de Nederlandse Onderzeedienst. In plaats van praten over een bouwer en over werkgelegenheid, zou alles in het werk gesteld moeten worden om het onderzeeboot-ecosysteem in Nederland juist te handhaven.
Weyne en Versteeg hadden Marineschepen.nl al een paar weken geleden benaderd met hun zorgen, vandaag was dan eindelijk het moment van het interview. De afgelopen weken zijn die zorgen er echter niet minder om geworden en zeker niet na de recente berichtgeving in de media waarin de scheepswerven een voor een hun zegje deden, alles leek te draaien om werkgelegenheid en de Walrusaffaire er weer bij werd gehaald. De vermeende plannen van de regering om voor de volgende ronde met drie van de vier oorspronkelijke partijen door te gaan, zijn helemaal zorgwekkend.
“Een keuze voor drie van de vier ís geen keuze,” zegt John Weyne. “Het is doorsukkelen en het is een carte blanche voor budgetoverschrijdingen. Los van dat DMO [Directie Materieelorganisatie, JK] helemaal niet de capaciteit heeft om met zoveel werven tegelijk te praten.” Zo meer hier over, eerst een voorstelrondje. Beiden benadrukken dat zij niet verbonden zijn aan een van de vier aanbieders die momenteel in de race zijn om de nieuwe Nederlandse onderzeeboten. Hun zorgen staan ook los van een keuze voor een van de aanbieders.
Weyne werkte van 1980 tot en met 1998 bij de Onderzeedienst en was commandant van de Walrusklasse onderzeeboot Zr.Ms. Dolfijn, alvorens hij commandant van S-fregat Hr.Ms. Philips van Almonde werd. Weyne werkte ook bij de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD). Tegenwoordig is Weyne vice-president van Photonis, producent van nachtzichtapparatuur. Versteeg werkte twaalf jaar bij de Onderzeedienst, hij was eind jaren ’70 Hoofd Technische Dienst (HTD) van Hr.Ms. Zwaardvis (Zwaardvisklasse), werd later HTD op drie S-fregatten en werkte twaalf jaar bij de Directie Materieel Koninklijke Marine (DMKM). Daar was hij betrokken bij bouw van de de Luchtverdedigings- en Commandofregatten (LCF’en). Vanuit de marine was hij bij de geboorte van het Dutch Underwater Knowledge Center (DUKC), waar hij ook na zijn functioneel leeftijdontslag aan verbonden bleef.
Lees verder op Marineschepen.nl